اگر کتاب‌های “آلن دوباتن” را خوانده باشید با لحن و نحوه روایت این نویسنده آشنا هستید.
شیوه توصیف آلن دوباتن به‌گونه‌ای است که گویی دوستی در کنارت نشسته است و درباره موضوعی با آب‌وتاب و شرح دقیق جزئیات صحبت می‌کند، درحالی‌که فنجان چایی‌ات از فرط جذابیت موضوع سرد شده است و تو متوجه گذر زمان نشده‌ای.
کتاب “هنر سیروسفر” نیز از این قاعده مستثنا نیست.
آلن دوباتن همان چیزهایی که همواره دیده‌ای و شنیده‌ای اما هرگز به آن توجه ای نکرده‌ای را طوری می‌نویسند که تازه توجهت جلب می‌شود و با هر جمله‌ای ممکن است بگویی “آره دقیقاً همینطوره!”
در کتاب “هنر سیروسفر” موضوعاتی از سفر موردبررسی قرار می‌گیرند که کمتر کسی به آن‌ها پرداخته است.
دوباتن در فصل اول کتاب، “در باب دل‌شوره سفر ” به این موضوع می‌پردازد که همیشه سفرها آن‌طور که ما برنامه‌ریزی می‌کنیم پیش نمی‌رود و همه‌چیز شبیه به سفرنامه‌ای که خواندیم نیست. ما خیلی از مسائل را نادیده گرفته‌ایم از مریضی در طول سفر تا پیش آمدن بحثی سر یک دسر!
کتاب “هنر سیر و سفر” برای من از آن دست کتابهایی بود که همزمان دلم میخواست سریع پیش بروم و لذت ببرم و در عین حال دوست نداشتم زود تمام شود و میخواستم هر جمله و حرف را مزه مزه کنم.
کمتر کسی است که به سفر علاقه نداشته باشد اما حتی اگر جزو این دسته هم هستید کتاب شما را ناامید نخواهد کرد.
پس اگر در این دوران امکان سفر رفتن ندارید از لذت خواندن کتاب غافل نشوید و خودتان را به یک کتاب سفر مهمان کنید.
جملاتی زیبا از متن کتاب
مناظر طبیعت قدرت آن را دارند که ارزش‌هایی را به ما القا کنند- بلوط وقار، چنار قاطعیت، دریاچه‌ها آرامش- و در نتیجه قادرند به‌گونه‌ای نامحسوس، الهام‌بخش صفات نیکی باشند.
جذابیت طبیعت به‌نوبه خود می‌تواند ما را تشویق کند به اینکه نیکی‌های درون خودمان را بیابیم. دو انسانی که بر لب صخره‌ای ایستاده‌اند که روبرویش رودخانه و دره‌ای پوشیده از درخت است، ممکن است رابطه‌شان را نه‌تنها با طبیعت بلکه مهم‌تر از آن با یکدیگر دگرگون کنند.
هنگامی‌که در کنار پرتگاهی ایستاده‌ایم احتمالاً دل‌نگرانی‌هایمان بی‌مورد به نظر می‌رسد؛ و دل‌شوره‌هایی که طبیعتاً پرتگاه‌ها می‌توانند آرامشان کنند، شکوهشان استحکام و سرافرازی را در ما تشویق می‌کنند، و عظمتشان به ما می‌آموزد که با تمام چیزهایی که از ما فراترند با احترام و فروتنی برخورد کنیم.
مکان‌های متعالی به شکلی باشکوه درسی به ما می‌آموزند که زندگی عادی با خباثت و بدجنسی می‌آموزد: اینکه جهان از ما قدرتمندتر است، اینکه ما شکننده و موقتی هستیم و چاره‌ای نداریم جز اینکه محدودیت خواسته‌هایمان را بپذیریم؛ و اینکه باید در مقابل ضروریاتی که از خودمان بزرگ‌تر هستند سر فرود بیاوریم.
روش‌های نازلی برای تمایل به مالکیت زیبایی وجود دارد، ازجمله میل به خرید اشیا و قالی تا کندن نام خود بر یادبودی و گرفتن عکس. اما راه تملک درست زیبایی درک آن است.
در جهان همیشه بیش از آنچه انسان‌ها قادر به دیدن هستند دیدنی وجود دارد، مشروط بر آن‌که آرام‌تر قدم بردارند؛ در حرکت سریع بهتر نمی‌بینند. چیزهای باارزش را باید دید و تعمق کرد، نه اینکه با شتاب از کنارشان عبور کرد.
دوربین عکاسی فاصله میان تماشا و توجه کردن، میان دیدن و مالکیت را تار می‌کند؛ فرصت دانش واقعی را به ما می‌دهد، اما به نظر می‌رسد که ندانسته تلاش دستیابی به آن را پوچ می‌نمایاند.
درنهایت آلن دوباتن می‌گوید که بهتر است دید خود را به اطرافمان بگشاییم تا چیزهایی را ببینیم که قبلاً هرگز به آن‌ها توجه نکرده‌ایم.
مشخصات کتاب
کتاب “هنر سیر و سفر” توسط “گلی امامی ” ترجمه شده و “انتشارات نیلوفر” آن را به بازار عرضه کرده است که به نظر من ترجمه روان و خواندنی بود.
خرید کتاب
لینک خرید نسخه فیزیکی از شهر کتاب آنلاین و سی بوک
لینک خرید نسخه الکترونیکی از فیدیبو